نور رخ تو قمر ندارد

ذوق لب تو شکر ندارد

در دور تو مادر زمانه

مانند تو یک پسر ندارد

بی بهره ز دولت غم تو

از محنت ما خبر ندارد

آن کس که چو من به روی خوبت

دل می ندهد مگر ندارد

دلدادهٔ صورت تو ای دوست

جان را ز تو دوستر ندارد؟!

جانا دل تو چو روزگار است

کن را که فگند بر ندارد

در سنگ اثر کند فغانم

وندر دل تو اثر ندارد

مگذار به دیگران کسی را

کو جز تو کسی دگر ندارد

از خون جگر کسی به جز سیف

در عشق تو دیده تر ندارد